Ryśki & co.

<milczy chwilę, coby trochę ochłonąć>

To zawsze naganne, kiedy władze podnoszą rękę na szlachtę, bez względu na wyznanie. Ale też zdaje się, że nie tylko o to panu chodzi.

<oczy przymrużone, usta zaciśnięte>

Powiedz waćpan, sam wyznajesz, tfu, hugenockie błędy!?

(Jeszcze niepotwierdzone! A nuż się mylę, a opiekuna bez powodu nie obrażę!)

<zmieszana>

Ja... nie wiem. Zbiłeś mnie Waćpan z tropu. Ja rozumiem, jeżeli Waćpan bolejesz nad losem współwyznawców, ale... Waćpan rozumiesz, że... No, ja nie wiem...

<milknie i patrzy mu w oczy, czekając, co *on* powie>

<kiwa głową>

Aczkolwiek na pewno Waćpan rozumiesz mą niechęć w tej sprawie. Jednakoż, skoro jesteś Waćpan moim opiekunem, wolę żyć z Waści w pokoju.

<nie do końca przyjemny uśmiech>

...przynajmniej do czasu.

<ponury uśmiech>

Czyli przynajmniej w tym się rozumiemy.

<chwila zastanowienia>

Dobrze, nie ma co o tem gadać, boć i wieczór się zbliża, i nie ma co dzisiaj się denerwować. A więc.
<poza "all biznes", łokcie na stole>

Jakie masz Waćpan plany na Waści pobyt tutaj i co zamierzasz zrobić w mojej sprawie? Bo, jak Waćpan pewnie rozumiesz, jest to kwestia dla mnie dosyć istotna.

<ponura mina>

Ano, zda się tak. Pozew jużem wniosła, ale zanim sąd go rozsądzi, to i też trochu czasu minie, ale w odpowiednim czasie trochu autorytetu się przyda. Rada bym też była bliżej poznać szanownego pana Maruszewicza i siostrę Waćpana.

<zaczyna się znowu denerwować>
A siła...? Braci Jerzego - Boże świeć nad jego duszą - jest trzech, a ja jedna biedna wdowa, bez wsparcia nijakiego męskiego! Ot, kilku mam pachołków do pomocy i nic więcej.

<marszczy brwi w zamyśleniu>

Wykonywać by i byli skłonni, jak u mnie zostali, jeno może być gadanie że baba sama sobie poradzić nie umie to pluraków sprowadza. Ale jak przy babie się ludzie ostali, to i posłuchają. Będzie tego, jak starszy u Kosmów ozdrowieje, jakieś siedmiu chłopa na tej części, co przy mnie została.

<spogląda na niego z rozbawieniem>

Panie kawalerze! Toć to nie żadna twierdza oblężona, jeno maleńka wioszczyna! Tu na całej wsi jest ze czydzieści chłopa. Co Jurka bracia mieli ze sobą, to się juże w dużej mierze rozlazło, a ja tu na ziemi co ją w wianie miałam się ostałam. A cham to cham, pana się słucha, jaki by nie był, chyba że w las zbiegnie.