Ryśki & co.

<uśmiecha się szeroko, wstając>
Ha, Waćpan powiedziałeś - jutro!
Ale po prawdzie inkaust gdzieś się pewnikiem w komorze znajdzie, jeno nierozrobiony, a takoż i papier gdzieś ułożony się znajdzie. Ale tymczasem, Waćpanie, czy znużenie Waćpanu nie cięży? Długą drogę w końcuś Waćpan odbył, a i pewnie ciężką co niemiara.

[w sensie - im wcześniej napisze, tym prędzej sobie pójdzie? :D]

Nie, ale dziękuję Waćpanie za dobre chęci.

<odtruchtuje do komory grzebać w różnościach wszelakich>

Jak Waćpan wiesz, co chcesz napisać, to jak znajdę papier i inkaust od razu polecę Janka szukać.

<odwraca się rozbawiona>

Aż tak źle?

<grzebie się w komorze przed dłuższą chwilę, po czym wychodzi triumfalnie trzymając kałamarz, zwinięty w rulon papier i zakurzony pęczek piór>

Aha, są!

<zadowolony uśmiech>

To waćpan sobie pisz, a ja lecę szukać Janka!

<zatrzymuje się na chwilę z grymasem na twarzy>
Mam nadzieję że znowu nie poszedł na ryby.

<nadal grymas>

Janek nie z ciasta, w wodzie się nie rozpuści.
Jak się zwykł po deszczu stepem włóczyć, to i może list zanieść, prawda?

[CO chciał sprawdzić i jaki był tego wynik? xD]

< łapie płaszcz i wylatuje na dwór. Po jakichś dziesięciu minutach wraca przemoknięta, ciągnąc za rękaw niewiele wyższego od siebie młodzieńca>

...to własnie, Janku, Pan Gabryjel, Jerzego przyjaciel.

<do Pana Kawalera >
Dzisiaj zając na kolację! lmaginuj sobie Waćpan że Janko ułowił parkę tuż zanim padać wzięło i własnie wracał do domu! Ot, Boża wola, nic innego, bo bym go w tym deszczu była szukała!

<podejrzliwy uprzejmy uśmiech>
<ściska rękę Pana Kawalera i kłania się lekko>

Jan Wieszewski. Niezmiernie miło jest mi poznać opiekuna mojej czcigodnej opiekunki i tak zacnego człowieka.
Rozumiem, że mam iść z poselstwem do Pana Maruszewicza i czigodnej siostry Waćpana?
Mam tylko nadzieję, że pozwoli mi Pan przez chwilę osuszyć się przy palenisku?

<siada, ociekając na odległy koniec ławy>

<skinienie głowy>
Zrozumiałem.